Stanisław Jasiński

Urodził się 5 kwietnia 1891 r. w Oskrzesińcach. Syn Łukasza i Marii z Iwanickich.

Kształcił się w I wyższym Gimnazjum w Kołomyi, gdzie uzyskał maturę. Następnie studiował w Akademii Górniczej w Leoben.

Należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Służył w 1 puł. W sierpniu 1915 r. ukończył Szkołe Oficerów Rezerwy Kawalerii. Mianowany chor. rez. kaw.,  pełnił służbę na froncie. W maju 1916 r. ukończył szkołę obserwatorów lotniczych w Wiener Neustadt. Od grudnia w składzie 10 komp. lotniczej jako obserwator latał na froncie rosyjskim; odbył tam 76 lotów bojowych. Przeniesiony do 46 komp. lotniczej, odbył 24 loty bojowe na froncie włoskim. Awansował na ppor. rez. kaw. Ukończył kurs pilotażu w Campoformido. Od czerwca 1918 r. jako por. rez. kaw. dowodził 37P komp. lotniczą. 7 lipca zestrzelony w locie bojowym, nie odniósł ran.

Od 1 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Był jednym z organizatorów lotniska polskiego w Krakowie. Objął dowództwo I esk. bojowej (potem: 5 esk. wywiadowcza). Awansował na rtm. kaw. Od stycznia do lipca 1919 r. brał udział w walkach z Ukraińcami. Następnie dowodził nią w walkach z bolszewikami na Froncie Podolskim. W marcu 1920 r. dowodził III Grupą Lotniczą. W tym też miesiącu objął funkcję pomocnika szefa Departamentu III Żeglugi Napowietrznej MSWojsk. Awansowany na mjr. pil. ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 r., w sierpniu objął funkcję szefa lotnictwa polowego przy Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami został szefem sekcji w Departamencie III Żeglugi Napowietrznej MSWojsk. Zweryfikowany jako mjr pil. z 1 czerwca 1919 r., w latach 1922–1923 był słuchaczem kursu doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Awansowany 1 lipca 1923 r. na ppłk. pil., po ukończeniu szkoły 15 października został w niej asystentem. 1 maja 1924 r. na dziewięć miesięcy przeniesiony w stan nieczynny. Od 1 lutego 1925 r. został wojskowym komisarzem lotniczym w Oddz. IV Sztabu Generalnego. W tym też roku przeniesiony do rezerwy.

Teoretyk lotniczy, w 1921 r. opublikował broszurę Najpilniejsze postulaty polskiego lotnictwa wojskowego. Należał do komitetu redakcyjnego „Przeglądu Lotniczego” (od 1928 r.).

23 maja 1928 r. jako oficer rezerwy powołany do służby czynnej, został zzastępcą dowódcy 6 plotn. W listopadzie objął funkcję inspektora wyszkolenia w Departamencie Lotnictwa MSWojsk. Przemianowany z dniem 1 marca 1929 r.  na oficera służby stałej, był I zastępcą szefa tego departamentu Od stycznia 1930 r. dowodził 3 Grupą Lotniczą. 1 stycznia 1932 r.awansował na płk. dypl. pil.

Zginął 10 sierpnia 1932 r. w wypadku samochodowym pod Nowym Sączem. Pochowany na Cmentarzu Wojennym przy ul. Prandoty w Krakowie kwat. 4 A.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.