Urodził się 5 kwietnia 1892 r. w Strusowie pow. Trembowla. Syn Bartłomieja.
Pracował w fabryce.
W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP. Uczestniczył w walkach w Karpatach, na Bukowinie, w Besarabii i Wołyniu. Ranny w maju 1916 r. Po rekonwalescencji w stacji zbornej LP w Krakowie, a potem w kadrze w Dęblinie. Następnie należał do aparatu werbunkowego w Grójcu. W czerwcu 1917 r. awansował na plut.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918), dostał się wówczas do niewoli austriackiej. Przetrzymywany w Szeklence, był oskarżonym w procesie legionistów w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września). Po abolicji procesu uwolniony.
Od 1918 r. w Wojsku Polskim. W czerwcu 1919 r. w stopniu sierż. służył w kwatermistrzostwie.
Zweryfikowany jako por. gosp. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył w Departamencie VII Intendentury MSWojsk. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. gosp., w 1924 r. był oficerem w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej MSWojsk, zaś w 1928 r. w Głównym Porcie Lotniczym. W 1932 r. przebywał na kursie intendentury Wyższej Szkoły Wojennej. Wiosną 1939 r. był sekretarzem Wyższej Szkoły Intendentury.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 218/1931; Rarańcza. Zbiór opracowań w 15 lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.