Bojownikom niepodległości

Stanisław Jędruch

(1894–1940)

Urodził się 11 maja 1894 r. w Sułkowszczyźnie koło Mościsk. Syn Błażeja i Katarzyny z Gawłów.

Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim.

Od maja 1913 r. należał do Drużyny Bartoszowej w Mościskach, od sierpnia był zastępcą jej naczelnika.

W czasie I wojny światowej w Legionie Wschodnim, od 7 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. 2 pp LP. Chory, w połowie kwietnia 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Następnie w 10 komp. 4 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od sierpnia lub września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Ukończył szkołę oficerów rezerwy w Radymnie (1918 r.).

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. 1 marca 1919 r. mianowany ppor. piech. Służył w 4 pp leg. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był I oficerem sztabu 2 DP Leg (1923, 1924). Następnie (1928, 1932, 1935) ponownie w 4 pp leg. 1 stycznia 1931 r. awansował na mjr. piech. Od 29 listopada 1938 r. był komendantem okręgu nr III Związku Strzeleckiego.

W czasie kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; Czwarty Pułk Piechoty Legionów 1806–1966, Londyn [1965]; Drużyny Bartoszowe 1908–1914, Lwów 1939; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.