Bojownikom niepodległości

Stanisław Jerzak

(1895–po 1937)

Urodził się 20 kwietnia 1895 r. w Strzelcach Małych pow. Brzesko. Syn Józefa i Salomei z Sadowskich.

W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 1 komp. III baonu 1 pp LP. 4 grudnia awansował na kpr. Ranny w listopadzie 1915 r. Od kwietnia 1916 r. leczył się w szpitalu w Lublinie, po czym prowadził werbunek w Łęczycy. W sierpniu 1917 r. skierowany na kurs wyszkolenia nr 6 w Zambrowie.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w oddziale uzupełnień part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 12 part. Od lipca do października leczył się w szpitalu w Igławie, skąd 12 listopada zwolniono go do domu.

W niepodległej Polsce mieszkał w Pruszkowie. Pracował jako stolarz.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.