Urodził się 20 października 1898 r. w Niepołokowcach na Bukowinie. Syn Mikołaja i Eugenii z Czepiłów. Brat Artura Jaromira (zob.).
Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 1 part LP.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., służył w 21 pap (1923, 1924), w latach 1926–1929 w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii. Dowodził 2 baterią szkolną (od 26 listopada 1926). W roku 1932 był oficerem 14 pal. Awansowany 1 stycznia 1933 r. na stopień mjr. art., 19 marca 1939 r. na ppłk. art. Wiosną 1939 r. dowodził 16 dac.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. walczył na Pomorzu oraz w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny.
Zmarł w 1977 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
J. Łukasiak, Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego, Pruszków 2000; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.