Urodził się 26 marca 1887 r. w majątku Podhuszczka pow. Zamość. Syn Michała i Elżbiety ze Szpringierów. Brat Bronisława Hieronima (zob.) i Franciszka (zob.).
Początkowo kształcił się w rodzinnym domu, a następnie w szkołach w Zamościu i Piotrkowie. W 1905 r. wstąpił do seminarium duchownego w Lublinie. W 1906 r. brał udział w strajkach szkolnych młodzieży, w związku z czym był aresztowany. Święcenia kapłańskie uzyskał 10 lipca 1910 r.
Początkowo (do 1912 r.) pracował w parafii Łukowa, a potem w Częstoborowicach. Od 1914 r. sprawował funkcję wikarego w Łukowie. Tam też wykładał religię i metodykę w szkołach miejskich i na kursach nauczycielskich.
W czasie I wojny światowej w POW w Łukowie ps. „Krzak”. Ze względu na niemieckie podejrzenia co do jego działalności w 1916 r. na sześć tygodni został przeniesiony do Samogoszczy, a od 27 lutego 1917 r. był administratorem parafii Borowie.
1 marca 1919 r. został proboszczem parafii Tuczna oraz jednocześnie dziekanem tamtejszego dekanatu. Na mocy dekretu biskupa siedleckiego Henryka Przeździeckiego z 18 listopada 1920 r. został mianowany proboszczem i dziekanem we Włodawie. 9 września 1924 r. został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiaty Janowskiej. W latach 1926–1932 sprawował funkcję proboszcza parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Rykach. Od 23 stycznia 1932 r. był proboszczem w Stoczku Łukowskim, a następnie (od września 1932–do 1936 r.) proboszczem parafii pw. św. Zygmunta Króla w Łosicach i tamtejszym dziekanem. 9 czerwca 1936 r. został przeniesiony na analogiczne stanowisko do parafii pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sokołowie Podlaskim.
Podczas II wojny światowej przez rok (od 1 września 1942 do 1943 r.) zajmował stanowisko proboszcza w Sterdyni, po czym powrócił do Sokołowa Podlaskiego, gdzie upowszechniał nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. Był tam proboszczem do 1952 r. W 1947 r. otrzymał stanowisko dziekana sokołowskiego. 22 października 1951 r. otrzymał godność prałata scholastyka Kapituły Kolegiaty Janowskiej. 18 października 1952 r., pod naciskiem Urzędu ds. Wyznań, odwołany ze stanowiska duszpasterskiego w Sokołowie Podlaskim, wyjechał do Siedlec i zamieszkał w domu diecezjalnym.
W 1952 r. objął funkcję notariusza sądu duchownego w Siedlcach.
Zmarł 15 listopada 1954 r. w Siedlcach i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Chopina w Sokołowie Podlaskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
B. Błoński, Stanisław Ludger Joszt, mps; W.K. Cygan, Z. Kępa, W.J. Wysocki, Duchowni na drogach ku Niepodległości 1914–1918, Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2014; Encyklopedia Ryk, www.bip.ryki.pl/assets/files/encyklopedia.pdf [dostęp 9 XI 2013]; P. Grzeszek, Dzieje parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sokołowie Podlaskim w XIX i XX wieku, Warszawa 2014; . Mazurek, Wspomnienia chłopa-peowiaka, „Niepodległość”, 1930, t. II, zesz. 2; „Monitor Polski” nr 27/1934; Schematyzm Kościoła Rzymsko-Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej z Mapą Diecezji i dodatkiem Spisu Polskich Parafij i Polskiego Duchowieństwa w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Stan z 1 stycznia 1925 r. (oprac. Z.A. Czernicki), Kraków 1925.