Urodził się 5 marca 1892 r. w Tarnowie. Syn Piotra i Marii z Koźmianów.
Pracował jako urzędnik.
W czasie I wojny światowej 18 października 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 16 komp. 2 pp LP, a od 1916 r. w oddziale sztabowym Komendy Legionów. Uzyskał stopień plut.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako kpt. int. z 1 czerwca 1919, służył w szefostwie intendentury OK nr I (1923). Następnie studiował w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Po jej ukończeniu był oficerem w Rejonowym Kierownictwie Intendentury w Modlinie (1928), a w 1932 r. szefem intendentury 8 DP. Z dniem 1 stycznia 1935 r. awansował na mjr. int. z wsw. Wiosną 1939 r. był zastępcą szefa intendentury OK nr III.
Podczas II wojny światowej m.in. był kwatermistrzem Osiedli Polskich na terenie Włoch. Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji zamieszkał w Londynie.
Tu zmarł 24 marca 1952 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.