Urodził się 6 marca 1896 r. w Jarosławiu.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 5 psk (1923, 1924). Awansowany 1 stycznia 1927 r. na rtm. kaw., co najmniej od 1928 do 1932 r. służył w 8 puł. Z dniem 19 marca 1937 r. otrzymał stopień mjr. kaw. Wiosną 1939 r. był komendantem rejonu PW Konnego przy 6 DP.
Podczas kampanii 1939 r. zajmował stanowisko kwatermistrza 10 puł. Brał udział w działaniach na Podlasiu, Polesiu i Lubelszczyźnie. Po kapitulacji SGO „Polesie” pod Kockiem (6 października), dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu w Murnau (od 21 października).
Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez oddziały alianckie, powrócił do kraju.
Zamieszkał w Rypinie.
Tam zmarł 8 marca 1948 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Hanną Zdziarską, małżeństwo to było bezpotomne.
„Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.