Urodził się 4 maja 1890 r. w Kielcach (Gumienicach pow. stopnicki?). Syn Leona i Eugenii z Czubalskich.
W roku 1910 ukończył gimnazjum w Kielcach, następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Należał do skautingu na terenie Zagłębia Dąbrowskiego, potem Krakowa (był instruktorem). Członek naczelnych władz skautowych. Uzyskał rangę harcmistrza. Sprawował funkcję drużynowego w Krakowie.
W czasie I wojny światowej służył w POW. Równocześnie kontynuował studia.
W niepodległej Polsce, od listopada 1918 r. podjął służbę w Wojsku Polskim. Był lekarzem pomocniczym w szpitalu zapasowym nr 3, potem w 1 dyonie lotniczym i szpitalu wojskowym w Cieszynie. Zweryfikowany jako por. plek. z 1 czerwca 1919 r., był młodszym lekarzem 1 psp. W październiku 1923 r. odkomenderowany celem dokończenia studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. W marcu 1924 r. przniesiony na Uniwersytet Poznański i w grudniu tego roku uzyskał dyplom lekarski. Został wówczas młodszym lekarzem 1 psp. Specjalizował się w chorobach dzieci i wewnętrznych. W lipcu 1925 r. odkomenderowany na ośmiotygodniowy kurs w Wojskowej Szkole Sanitarnej w Warszawie. Potem pełnił służbę w sanatorium PCK w Zakopanem. W końcu stycznia 1926 r. został lekarzem Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. lek., był lekarzem 62 pp. W marcu 1931 r. przeszedł w stan spoczynku. Początkowo był lekarzem Kasy Chorych w Lesznie, a potem mieszkał w Pabianicach, gdzie otworzył prywatną praktykę.
Podczas II wojny światowej 6 września 1939 r. zmobilizowany do WP, brał udział w obronie twierdzy brzeskiej. Dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany przez NKWD w Charkowie, pochowany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach.
Żonaty z Marią Kosman, miał z nią dwie córki m.in. Zofię zamężną Kukla i syna Jana (1924–2001), kapłana greko-katolickiego, zamordowanego na Syberii.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansowany do stopnia mjr. (2007).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Giza, Sądecki garnizon i jego żołnierze w latach 1923–1926, Kraków 2019; J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 3, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 109/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.