Urodził się 20 marca 1898 r. w Myślenicach. Syn Franciszka, urzędnika, i Anny z Watychów.
Uczęszczał do gimnazjum w rodzinnej miejscowości. Maturę uzyskał w Poznaniu (w 1920 r.).
Od 1910 r. należał do drużyny skautowej im. T. Kościuszki, od 1912 r. członek Tow. Gimnastycznego „Sokół”.
Od 2 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich ps. „Gierkowski”. Służył w 1 pp LP. W styczniu 1915 r. przydzielony do komp. saperów I Brygady. Przeszedł cały szlak bojowy brygady.
Odznaczył się w wyprawie za Nidę w 1915 r. z kompanią piechoty na pozycje rosyjskie.
W licznych patrolach wykazywał zawsze brawurę i przedsiębiorczość, zgłaszając się zawsze na każde wezwanie dowództwa kompanii.
W połowie września 1915 r. chory, leczył się w szpitalu rezerwowym nr 2 w Wiedniu.
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie włoskim. Jesienią 1918 r. powrócił do kraju.
Służył w POW w Myślenicach,
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 5 pp leg. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Od marca 1919 r. w 1 pp leg. W jego składzie walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim, na Łotwie, Ukrainie i podczas odwrotu. W lipcu 1920 r. w stopniu st. sierż. skierowany do Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu, mianowany ppor. piech., do 1928 r. pozostał w niej (Oficerska Szkoła dla Podoficerów, później Szkoła Podchorążych dla Podoficerów Zawodowych) w charakterze instruktora.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1920 r., od 1928 r. jako dowódca komp. pełnił służbę w 61 pp. Awansowany 1 stycznia 1929 r. na kpt. piech., w 1932 r. został adiutantem pułku, a w 1935 r. komendantem obwodu PW przy tym pułku. 1 stycznia 1936 r. otrzymał stopień mjr. piech. 8 marca 1937 r. przeniesiony do 9 pp leg, wiosną 1939 r. był dowódcą I baonu. Od końca sierpnia dowodził samodzielnym baonem ckm i broni towarzyszącej nr 3.
Podczas kampanii walczył z Sowietami na terenie Polesia. 20 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 025/1 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, posmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Żonaty z Łucją Urbanowską, miał córkę Irenę.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
K. Banaszek, W.K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; W.K. Cygan, Kresy we krwi 1939, Mińsk Mazowiecki 2012; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 2/1991.