Bojownikom niepodległości

Stanisław Józef Hołubowicz

(1898-po 1946)

Urodził się 15 marca 1898 r. w Bilczu Złotym pow. Borszczów. Syn Józefy.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. I baonu 1 pp LP. W połowie lipca 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Potem w 3 pp LP, uzyskał stopień plut.
Od 6 listopada 1918 r. w WP. W stopniu ppor. piech. w składzie 3 pp leg brał udział w wojnie z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., służył w 3 pp leg. Po 1925 r. referent w Biurze Personalnym MSWojsk. Od 1930 r. dowódca komp. 30 pp. Od 1934 r. w KOP. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na mjr. piech., od 1937 r. był dowódcą II baonu 48 pp.
Podczas kampanii 1939 r. dowódca II baonu 164 pp rez. 9 września po rannym dowódcy pułku przejął dowodzenie. W składzie improwizowanej Grupy „Sandomierz” walczył na linii Wisły na odcinku „Radomyśl”, a od 15 września na terenie Lubelszczyzny.
W 1946 r. zastępca dowódcy Grupy „Straż” 2 Korpusu Polskiego.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 296/1931
Źródła

L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 296/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1975.