Urodził się 27 lipca 1896 r. w Łękawicy pow. Żywiec. Syn Wincentego i Marii z Macków.
W czasie I wojny światowej od 1 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w I Brygadzie.
Po 1918 r. w WP. Służył w I baonie pułku bialskiego. Od 1921 r. II oficer sztabu 15 DP.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 59 pp, a od 1923 lub 1924 r. służył w 61 pp. W 1928 r. komendant obwodu PW przy tym pułku. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na mjr. piech., od 17 kwietnia 1935 r. dowodził baonem KOP „Dederkały”. Przeniesiony do 77 pp, dowodził I baonem. Awansowany 19 marca 1937 r. na ppłk. piech., został zastępcą dowódcy tego pułku.
Podczas kampanii 1939 r. jako dowódca części 77 pp walczył na Lubelszczyźnie. Po kapitulacji oddziałów pod Momotami 2 października dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na płk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914-1918, Milówka 2018; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.