Urodził się 19 kwietnia 1889 r. w Warszawie. Syn Krzysztofa i Julii z Falków.
Ukończył Gimnazjum Praskie (1905 r.).
Działacz niepodległościowy ps. „Sokół”, „Wiesław”.
Od 1915 r. pracował jako asystent na uniwersytecie w Neuchâtel.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Od 1919 r. był docentem, a od 1922 r. prof. nadzwyczajnym i od 1931 r. prof. zwyczajnym geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1920 r. kierował zakładem geografii tego uniwersytetu. Wykładał też hydrografię na Politechnice Warszawskiej. Podróżował po wszystkich krajach Europy oraz Palestynie i Egipcie. W latach 1922-1939 redaktor „Przeglądu Geograficznego” oraz działu polskiego w „Bobliogrphie Géographique” w Paryżu.
Członek Tow. Naukowego Warszawskiego, współzałożyciel Polskiego Tow. Geograficznego (27 stycznia 1918). Autor licznych prac specjalistycznych z dziedziny geografii i hydrografii m.in. najlepszej syntezy geografii Polski.
Członek Polskiego Tow. Krajoznawczego.
Podczas II wojny światowej pracował w biurze wodociągów miejskich. W latach 1943-1944 wykładał na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Zamordowany przez Niemców 1 września 1944 r. podczas powstania warszawskiego.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami, orderem Polonia Restituta 4 kl. i jugosłowiańskim orderem św. Sawy 4 (?) kl.
Żonaty (od 1919 r.) z Marią Jankowską.
Jest patronem ulicy w Warszawie.
J. Kondracki, w: PSB t. XVII/1972; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 63/1933; Z. i H.W. Paryscy, w: Wielka Encyklopedia Tatrzańska, www.z-ne.pl/t,haslo,2748,lencewicz_stanislaw.html [dostęp 15 IX 2021]; S. Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich: podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci – pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa 1933.