Urodził się 11 lipca 1892 r. w Czempinie pow. Kościan. Syn Stanisława i Marii z Gellesów.
W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej.
Uczestnik powstania wielkopolskiego, po czym w WP.
Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., służył w 15 puł. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na rtm. kaw., od października 1927 do września 1929 r. studiował w WSWoj w Warszawie. Po ukończeniu szkoły objął funkcję szefa sztabu BK „Białystok”. Następnie pełnił służbę w Sztabie Głównym (1932). Awansowany 19 marca 1939 r. na mjr. dypl. kaw., był wówczas zastępcą szefa wydz. mobilizacji i uzupełnień DOK nr I w Warszawie.
Dalsze jego losy są bliżej nieznane. Wiadomo, iż służył w 2 KP we Włoszech. Pozostawał w rezerwie oficerskiej 7 DP.
Po demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarł 8 listopada 1957 r. w Londynie.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.