Urodził się 2 sierpnia 1900 r. we Lwowie. Syn Feliksa i Leokadii ze Stanowskich.
Od 1910 r. uczył się w I Wyższej Szkole Realnej we Lwowie.
Działacz niepodległościowy ps. „Stanisław Toporowski”, „Strażak”.
Po 1918 r. w WP. Od 2 sierpnia do 20 listopada 1920 r. był elewem Szkoły Podchorążych.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1921, służył w 13 pp (1923, 1924) i KOP (1928). Co najmniej od 1932 r. w 21 pp. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na kpt. piech., wiosną 1939 r. był adiutantem pułku.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Walczył na terenie północnego Mazowsza i w obronie Warszawy. Od 15 września sprawował funkcję kwatermistrza pułku. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu X B w Sandbostel, II C w Woldenbergu i VII A w Murnau. Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez oddziały amerykańskie.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
XLII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. I. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1914/1915 i 1915/1916, Lwów 1916; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; L. Karczewski, E. Pokrowski, 21 Warszawski Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”, Warszawa 1997; „Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. I. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1910/11, Lwów 1911.