Urodził się 17 kwietnia 1841 r. w Końskich. Syn Macieja, kowala, i Zofii z Łapkowskich.
Był drobnym przemysłowcem.
Uczestnik powstania styczniowego. Brał udział w walkach w oddziale gen. Mariana Langiewicza, a potem Jana Rudowskiego. Po upadku powstania był przez dłuższy okres czasu poszukiwany przez Rosjan. Odnaleziony w szybie górniczym w m. Rozwady, został uwięziony. Torturowany w śledztwie, nie podał nazwisk dowódców powstańczych. Później uwolniony.
W okresie rewolucji 1905 r. aresztowany przez władze rosyjskie z synem. Wyrokiem sądu w Opocznie skazany na trzy miesiące więzienia.
W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran.
Mieszkał w Modlinie.
Zmarł 24 września 1938 r. i został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Modlinie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i orderem Polonia Restituta 4 kl.
Żonaty dwukrotnie; z pierwszą miał syna, drugą (od1920 r.?) była Ewa Rybicka.
A. Hurec, Stanisław Lesiakowski- powstaniec 1863 z Końskich. Sielpia – sztucery belgijskie 1863, www.konskie.org.pl/2018/09/stanisaw-lesiakowski-powstaniec-1863-z.html [dostęp 23 IX 2021]; A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. Odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rok 1863. Za naszą wolność i waszą, Warszawa 1938.