Urodził się 1 listopada 1883 r. w Szczucinie pow. Dąbrowa Tarnowska. Syn Franciszka i Józefy z Paszyńskich. Brat Michała Juliana (zob.).
Uczył się w gimnazjach w Brzeżanach i Stryju. Ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie Wydz. Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. żłożył egzamin nauczycielski szkół średnich.
W latach 1904-1907 należał do organizacji „Odrodzenie” we Lwowie. Od 1908 r. członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Sprawował funkcję sekretarza Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych.
W czasie I wojny światowej od 1 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Od 16 sierpnia do 1 kwietnia 1915 r. sprawował funkcję sekretarza Departamentu Wojskowego NKN. W stopniu szer. służył w 1 pp LP. W 1915 r. (przejściowo) w komisariacie zaciągu do Legionów w Piotrkowie. Od 22 lutego 1917 r. awansowany na kpr., służył w 4 kompp. II (?) baonu 1 pp LP. W 1917 r. zwolniony z Legionów, przeszedł do Polskiej Organizacji Wojskowej. Służył w Krakowie i Samborze..
Od listopada 1918 do kwietnia 1919 r. więziony przez Ukraińców w Samborze, a potem w Brzeżanach, Tarnopolu i Stanisławowie.
W 1920 r. był mężem zaufania Rady Obrony Narodowej na powiat sandomierski. Następnie w Wojsku Polskim. Walczył z bolszewikami m.in. w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 r. (obrona Modlina). Po wojnie w rezerwie.
W niepodległej Polsce pracował w gimnazjum w Zamościu, na rzecz którego przekazał część pieniędzy ze sprzedaży rodzinnego majątku w Brzeżanach. Był pierwszym po wojnie kierownikiem szkoły powszechnej i dyrektorem gimnazjum w Sandomierzu. Organizował tam Państwowe Seminarium Nauczycielskie Żeńskie i sprawował funkcję jego dyrektora. Był wicewojewodą łódzkim. Pracował też jako szef Biura Prezydialnego Prezydium Rady Ministrów. Następnie kurator Okręgu Szkolnego Lubelskiego. W 1937 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Nowym Sączu.
Członek Państwowej Rady Opieki Społecznej, Towarzystwa Szkoły Ludowej, lubelskiego wojewódzkiego Związku Pracy Kulturalnej oraz ZHP.
Podczas II wojny światowej w 1939 r. przeniósł się do Zakliczyna. Tam do 1945 r. pracował jako kierownik czteroklasowej szkoły powszechnej. Brał udział w tajnym nauczaniu i akcji ukrywania Żydów.
Po wojnie mieszkał w Warszawie, gdzie pracował w Polskim Radiu. Był pomysłodawcą i inicjatorem „Kalendarza Radiowego”.
Zmarł w 1973 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym sektor N.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i orderem Polonia Restituta 4 kl.
Żonaty (od 25 II 1909) z Marią Barzykowską.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 64/1931; Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminariów nauczycielskich, oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych, Lwów-Warszawa 1924; S. Wiszniewski, Brzeżańczycy przy odbudowie państwa polskiego od 1831 do 1920 r., Lwów 1938.