Bojownikom niepodległości

Stanisław Lewicki

(1894-po 1945)

Urodził się 15 kwietnia 1894 r. w Oświęcimiu. Syn Józefa i Anny z Meserów.

Ukończył V gimnazjum w Krakowie (1912 r.),  po czym studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.  i Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie (1923).

W czasie I wojny światowej od 26 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. służył w 2 pp LP. W latach 1916-1917 w stopniu plut. w oddziale telefonicznym Komendy Legionów.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w nim do przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).

Jednocześnie w roku akademickim 1917-1918 podjął przerwane studia na Uniwersytecie Jagiellońskim i 28 czerwca 1919 r. uzyskał absolutorium.

Od listopada 1918 r. w WP. 8 listopada mianowany ppor. asystentem audytoriatu. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik biura Polskiego Tow. Krajoznawczego. W końcu lat 30. był szefem wydz. turystycznego „Orbisu”.

W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu VIII A w Silberbergu i VII A w Murnau. 29 kwietnia 1945 r. uwolniony przez oddziały amerykańskie.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.