Urodził się 27 sierpnia 1879 r. w Królewskiej Hucie. Syn Jana, hutnika, działacza narodowego, i Reginy z Podstawów.
Uczył się w szkole powszechnej w Samborze i Rozbarku.
Po ukończeniu szkoły pracował jako goniec w księgarni w Bytomiu. Jednocześnie uczył się malarstwa dekoracyjnego w Bytomiu, potem malarstwa kościelnego w Poznaniu, Krakowie i Berlinie. W 1903 r. powrócił do Bytomiu i pracował zawodowo jako ilustrator książek. Organizował też teatry amatorskie. W latach 1909-1911był grafikiem w wydawnictwie Karola Miarki (syna) w Mikułowie, prezesem Tow. Śpiewaczego „Harmonia”, organizatorem wycieczek Górnoślązaków do Krakowa. W 1912 r. studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (w pracowni Józefa Mehoffera) i Berlinie.
W czasie I wojny światowej do 1917 r. pracował nad polichromią kościoła w Truskolasach koło Częstochowy, gdzie z żoną zorganizował też bibliotekę i amatorskie przedstawienia teatralne.
W 1917 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, walczył na froncie zachodnim we Flandrii. W 1918 r. zdemobilizowany.
Od 1919 r. pracował w Wydz. Prasowym Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu. Kierownik Polskiego Wydawnictwa Propagandowego „Karlik z Kocembra”.
Po przyłączeniu Śląska do Polski w latach 1923-1929 pracował jako nauczyciel rysunków w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Katowicach, a potem do 1934 r. kierował Zw. Śląskich Teatrów Ludowych przy Kuratorium Szkolnym w Katowicach. W 1934 r. został dyrektorem katowickiej rozgłośni Polskiego Radia. Funkcję tę sprawował do wojny.
W 1929 r. był twórcą i do 1939 r. prezesem Zw. Zawodowego Artystów Plastyków na Śląsku oraz Kola Literatów na Śląsku (potem: Zw. Artystyczno-Literacki na Śląsku). Organizator wystaw obrazów i rzeźb w Katowicach (1929, 1931, 1933, 1935).
Autor polichromii i obrazów w kościołach w Konopiskach, Blachowni i Krzepicach, scenograf Teatru im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Od 1934 r. wiceprezes Tow. Przyjaciół Teatru Polskiego na Śląsku. Autor cyklu słuchowisk radiowych Przy żeleźnioku i U Karlika gro muzyka.
Radny m. Katowice, sympatyk BBWR.
W 1935 r. wybrany na posła w okręgu wyborczym nr 89 (Katowice), mandat sprawował do 1938 r.
Podczas II wojny światowej przez Węgry, Jugosławię, Cypr i Turcję dotarł do Palestyny. Mieszkał w klasztorze OO. Dominikanów w Jerozolimie. Był organizatorem wystaw polskich w Jerozolimie i Kairze, Domu Polskiego, stołówek i przedszkoli dla Polaków. W 1946 r. powrócił do kraju.
Zamieszkał w Katowicach i pracował w śląskiej rozgłośni Polskiego Radia. Prowadził cykl audycji regionalnych Przy sobocie po robocie i U Karliczka brzmi pieśniczka.
Zmarł 17 marca 1954 r. w Stalinogrodzie (Katowicach) i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym przy ul. Sienkiewicza..
Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 kl., Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi i srebrnym Wawrzynem PAL.
Żonaty (od 1903 r.) z Wandą Wilhelminą Geelhaar (Gehaar?), miał z nią córki Irenę (ur. 1904), Helenę (ur. 1906), Wandę (ur. 1908), Stanisławę (ur. 1911) i Krystynę (ur. 1912).
Jest patronem Radia Katowice i jego nagrody, jego imię noszą ulice m.in. w Gliwicach, Głogówku, Katowicach, Kędzierzynie-Koźlu, Kluczborku, Opolu, Warszawie.
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; „Monitor Polski” nr 260/1931; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. III, Warszawa 2005; F. S[zymiczek], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982.