Stanisław Lipiński

Urodził się 27 października (11 listopada?) 1896 r. w Nowym Sączu. Syn Michała i Marii z Wojciechowskich.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 3 komp. I baonu 1 pp LP. Ranny w lewą rękę w bitwie pod Laskami (22-26 października), w połowie lutego 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym w Kętach. Po rekonwalescencji do 12 listopada 1915 r. w I baonie 1 pp LP. Następnie skierowany do leczenia ortopedycznego lub operacyjnego. Wiosną 1917 r. w oddziale sztabowym 1 pp LP.

Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 2 psp. Brał udział w walkach z bolszewikami. 20 lipca 1921 r. w stopniu sierż. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako stolarz w Warsztatach Kolejowych PKP, ostatecznie był dyspozytorem pracy.

Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. przeniósł się do Grybowa, gdzie założył piwiarnię. Od grudnia tego roku brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ ps. „Korsak”. Był szefem łączności placówki w Grybowie. Wobec groźby aresztowania od 1941 r. ukrywał się u Franciszka Litawy w Siołkowej, a potem u szwagra Władysława Czaplińskiego w Rzepienniku Strzyżewskim. Aresztowany przez Niemców w sierpniu 1942 r., był więziony w Nowym Sączu i Tarnowie. 1 grudnia osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz (nr więźnia 78 993), a co najmniej od kwietnia 1943 r. w Neuengamme. W końcu kwietnia 1945 r. załadowany z więźniami na statek „Cap Arcona”.

Zginął 3 maja 1945 r. w następstwie bombardowania przez lotnictwo brytyjskie statku w Zatoce Lubeckiej.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Olimpią Czaplińską, miał córki Stefanię, Krystynę, Jadwigę i syna Stanisława.

Jest wymieniony na tablicy Pomnika Ofiar Faszyzmu w Grybowie.