Stanisław Lis–Błoński

Urodził się 6 czerwca 1890 r. w Puchaczowie na Lubelszczyźnie. Syn Adolfa.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich, a od 1915 r. w POW. Był komendantem obwodu w Łęcznej. Kilkakrotnie aresztowany przez okupantów.

Jednocześnie pracował jako nauczyciel w progimnazjum w Łęcznej.

Od 1918 r. w WP. W 1920 r. był oficerem łącznikowym do białoruskiej grupy taktycznej gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza. Uczestniczył w walkach z bolszewikami.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył w Oddz. II Sztabu Generalnego. W lutym 1924 r. zameldował szefowi tego oddz. płk. Michałowi Bajerowi, iż polecono mu inwigilowanie marsz. J. Piłsudskiego. Został wówczas oddany pod sąd w związku ze złożeniem fałszywego meldunku, jednak 24 listopada dochodzenie prokuratorskie przeciwko niemu zostało umorzone, tym samym potwierdzony został fakt inwigilacji marsz. J. Piłsudskiego. Następnie (1924) w 19 pp. Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., co najmniej od 1928 r. służył w 30 pp. W 1934 r. przeniesiony do rezerwy.

Mieszkał w Grójcu i Lublinie.

Podczas kampanii 1939 r. 13 września objął stanowisko komendanta m. Lublina. Po opuszczeniu miasta 17 września został dowódcą improwizowanego ochotniczego batalionu lubelskiego. Ciężko ranny w obie nogi 26 września, 1 października został przywieziony do szpitala w Szczebrzeszynie.

Zmarł w wyniku odniesionych ran 31 października 1939 r. w Szczebrzeszynie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi..

Żonaty z Józefą Michałowską (zob.), miał córkę Danutę (1924-21 IX 1944), żołnierza AK, poległą podczas powstania warszawskiego.

Honorowy obywatel Łęcznej, jest patronem ulicy w Łęcznej, pośmiertnie (2020) otrzymał tytuł zasłużonego dla miasta i gminy Łęczna.