Urodził się 4 października 1897 r. we Lwowie. Syn Jana i Pauliny z Pałasiewiczów.
W czasie I wojny światowej od 15 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 2 komp. 6 pp LP. We wrześniu 1915 r. chory, leczył się w szpitalu legionowym w Kamieńsku. Po rekonwalescencji w sierpniu 1916 r. w komp. uzupełniającej nr 2.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Od października w part. 15 stycznia 1918 r. przeniesiony do 2 pp LP. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).
Następnie dołączył do II Korpusu Polskiego. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej. Był więziony na terenie Meklemburgii, skąd zbiegł.
Po 1918 r. w WP. W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1931 r. posiadał stopień sierż. Służył wówczas w 40 pp. Następnie na emeryturze.
Mieszkał we Lwowie.
Należał do Zw. Kaniowczyków i Żeligowczyków, w 1939 r. został członkiem Zarządu Koła we Lwowie.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
„Głos Kaniowczyków i Żeligowczyków” nr 7/1939; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 260/1931.