Bojownikom niepodległości

Stanisław Loewenstein

(1890-1944)

Urodził się 11 listopada 1890 r. we Lwowie. Syn Natana i Marii z Horowitzów.

Ukończył IV gimnazjum we Lwowie, po czym studiował historię na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego (doktorat uzyskał w 1926 r.).

Od czasów nauki w gimnazjum należał do organizacji „Promień” i „Życie” oraz Zw. Młodzieży Postępowej. W latach 1908-1911 członek Zw. Walki Czynnej.

W latach 1912-1913 odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.

W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, służył w niej do 1918 r.

Od 1918 r. w WP. Był dowódcą komp. km 23 pp oraz szw. km 11 puł. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Działacz socjalistyczny, był członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS we Lwowie, wiceprezesem Tow. Uniwersytetu Robotniczego, przewodniczącym zarządu okręgu lwowskiego i członkiem Zarządu Głównego Zw. Robotniczych Stow. Sportowych.

Od 1929 r. pracował w przemyśle m.in. jako dyrektor Małopolskiej Fabryki Żarówek. Był też właścicielem przedsiębiorstwa naftowego.

Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do WP, w czasie kampanii wrześniowej dowodził 1 i 3 szw. w Ośrodku Zapasowym Podolskiej BK.

Zmarł w 1944 r.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1922 r.) z M. Hegedüs, miał syna.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 296/1931
Źródła

PSB t. XVII/1972; S. Łoza, Czy wiesz ktoto jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 296/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.