Stanisław Lorens

Urodził się 28 listopada 1886 r. w Suchedniowie. Syn Karola i Teofili z Sułków. Brat Bronisława (zob.).

Ukończył pięcioklasową szkołę w Kielcach, po czym uczył się zawodu rzeźnicko-masarskiego.

Do 1907 r. pracował jako czeladnik na terenie Kielc, Pruszkowa, Sosnowca i Krakowa.

Od 1904 r. członek PPS ps. „Kazimierz”. Był kolporterem prasy partyjnej oraz pracował w dziale organizacyjno-agitacyjnym. Aresztowany przez władze rosyjskie, w 1906 r. został zwolniony za kaucją. Skazany zaocznie na 15 lat katorgi, ukrywał się, kontynuując działalność w PPS. Następnie przedostał się do Galicji. Tam wstąpił do Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego.

W 1913 r. wyjechał do Kanady. W 1920 r. powrócił do Polski.

W niepodległej Polsce mieszkał w Kielcach. Założył własną wędliniarnię. W 1934 r. był kierownikiem Rzeźni Miejskiej.

Wiceprezes (od 1934 r.) i prezes (po 1945 r.) Izby Rzemieślniczej w Kielcach.

Po II wojnie światowej od 1945 r. członek Stronnictwa Demokratycznego. Z jego ramienia przez dwie kadencje radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach. Od 17 lutego 1946 do 23 listopada 1947 r. sprawował funkcję skarbnika Wojewódzkiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego.

Pracował jako kierownik Rzeźni Miejskiej.

Prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Kielcach.

Zmarł po 1952 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.