Bojownikom niepodległości

Stanisław Lubuśka

(1894-po 1946)

Urodził się 11 sierpnia 1894 r. we Lwowie. Syn Konstantego i Marii z d. Heizler.

W latach 1910-1912 należał do Drużyn Bartoszowych we Lwowie (w latach 1911-1912 jej pisarz).

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w I baonie 1 pp LP. Ranny, w czerwcu 1915 r. przebywał w szpitalu w Oświęcimiu. Na front powrócił 10 lipca 1916 r. Służył w 1 baterii 1 part LP.

Później wcielony do armii austro-węgierskiej.

Po 1918 r. w WP. Brł udział w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa, a później z bolszewikami. Po wojnie w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako drukarz.

Należał do PPS.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Był redaktorem „Biuletynu Informacyjnego”.

Po zakończeniu wojny uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Należał do Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” ps. „Daniel”. Odpowiadał za powielanie i kolportaż wydawnictw organizacyjnych. Aresztowany w listopadzie 1946 r. przez władze komunistyczne.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 245/1932
Źródła

Drużyny Bartoszowe 1908-1914, Lwów 1939; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; G. Łeszczyński, Okręg Warszawski Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” na tle struktur centralnych. Zarys problematyki, Warszawa 2019; „Monitor Polski” nr 245/1932.