Bojownikom niepodległości

Stanisław Ludwik Hierowski

(1891–1935)

Urodził się 11 listopada 1891 r. we Lwowie. Syn Stanisława i Izabelli z Pillerów.
Ukończył studia prawnicze, uzyskując doktorat. Pracował jako urzędnik w Namiestnictwie Galicji.
Od 8 listopada 1918 r. w stopniu por. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom ps. „Jastrzębiec”. Sprawował funkcję adiutanta oddziału samochodowego, a od 17 listopada jego dowódcy. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako kpt. rez. sam. z 1 czerwca 1919 r.
Pracował w Prezydium Rady Ministrów. Od 1923 r. pracował w Zakopanem jako sekretarz gminy, a równocześnie rządowy komisarz Gremium Właścicieli Pensjonatów, Hoteli i Restauracji. Po zawieszeniu Rady Gminnej przez władze (1926 r.) powrócił do swojego głównego zawodu tj. adwokata.
Członek Zw. Ludowo-Narodowego, był sekretarzem Sądu Obywatelskiego Tow. „Rozwój”, zajmującego się na Podhalu m.in. ograniczeniem nabywania nieruchomości przez społeczność żydowską.
Recytator i aktor amator. W 1925 r. wszedł w skład Tow. Teatralnego. Autor komedii i reżyser utworów, wystawianych w Zakopanem.
Zmarł 2 grudnia 1935 r. w Zakopanem i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym przy ul. Nowotarskiej.
Odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 258/1933
Źródła

Biogramy zakopiańskich narodowców, www.onrpodhale.pl (dostęp 16 VIII 2017); „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.