Bojownikom niepodległości

Stanisław Łukowski

(1896-1974)

Urodził się 18 sierpnia 1896 r. w Swarzędzu. Syn Jana, dozorca, i Jadwigi z Cichockich.

Od 1903 r. kształcił się w szkole powszechnej w Poznaniu, po której ukończeniu przez ponad trzy lata uczył się zawodu ślusarskiego, łącząc pracę z nauką w szkole zawodowej.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. w armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim. W końcu 1918 r. zdezerterował, po czym przedostał się do Poznania.

Wstąpił wówczas do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. W oddziale ppor. Jana Kąkolewskiego brał udział w walkach w Poznaniu i w zajęciu lotniska Ławica  (6 stycznia 1919). Następnie walczył na odcinku Szubin-Rynarzewo i pod Kcynią.  Następnie w Wojsku Polskim. Od marca 1919 r. był mechanikiem w 3 plotn. 15 lipca 1921 r. w stopniu sierż. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Od września 1921 r. pracował w fabryce papierosów „Plutos”, zaś od września 1924 r. w kompolu tytoniowym.

Należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919.

Podczas II wojny światowej szkolił uczniów w zawodzie ślusarskim.

Od 20 lutego do sierpnia 1945 r. służył w Milicji Obywatelskiej w Poznaniu. Następnie pracował w tamtejszej fabryce papierosów. 15 września 1958 r. przeszedł na emeryturę.

Członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Zmarł 9 sierpnia 1974 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Lubowskiej.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Balbiną N.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 140/1938
Źródła

A. B[artoszek], w: Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 związani z ziemią swarzędzką, Swarzędz 2019; „Monitor Polski” 1938, nr 140.