Bojownikom niepodległości

Stanisław Marian Bałka

(1894–po 1934)

Urodził się 10 października 1894 r. w Woli Batorskiej koło Niepołomic. Syn Franciszka i Marii z Boguszewskich.

W czasie I wojny światowej 16 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Od 1 września w 11 komp. 3 pp LP. Chory na tyfus, 10 grudnia odszedł do szpitala w Königsfeldzie, skąd powrócił 15 marca 1915 r. Do 6 kwietnia był żołnierzem 10 komp. 3 pp LP, a potem do 12 maja 16 komp. 2 pp LP. Później (do 2 lutego 1917 r.) w 8 komp. 4 pp LP. Następnie w oddziale sztabowym pułku, uzyskał stopień st. szer.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., służył w 75 pp (1923, 1924). W 1928 r. był oficerem KOP, zaś w 1932 r. ponownie w 75 pp (dowódca 2 komp.). Przeniesiony do dyspozycji dowódcy OK nr V, z dniem 31 lipca 1934 r. przeszedł w stan spoczynku.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.