Bojownikom niepodległości

Stanisław Marian Osada

(1896–po 1939)

Urodził się 29 października 1896 r. w Stanisławowie. Syn Andrzeja i Zofii.

Ukończył seminarium nauczycielskie w rodzinnym mieście.

Członek XXIV Polskiej Drużyny Strzeleckiej  w Stanisławowie.

Podczas I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 10 komp. 3 pp LP, uzyskując stopień kpr.  Ranny 16 czerwca 1916 r.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r.  od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był elewem szkoły podchorążych w Bolechowie. Po przejściu II Brygady przez front  pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

Zwolniony, został wcielony do armii austro–węgierskiej. Walczył na froncie włoskim i serbskim.

Powrócił do kraju i wstąpił do POW. Brał udział w działaniach przeciwko Ukraińcom na terenie wschodniej Małopolski. Następnie w 3 pp leg brał udział w wojnie z bolszewikami. 25 stycznia 1921 r. przydzielony do sztabu DOGen Toruń.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., był oficerem 3 pp leg(1923, 1924, 1928). W 1932 r. służył w 20 pp. Następnie co najmniej od 1935 r. w DOK nr V. Wiosną 1939 r. był kierownikiem samodz. referatu oświatowego.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

„Monitor Polski” 1931, nr 111; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.