Urodził się 20 września 1896 r. w Zawadzie pow. Nowy Sącz. Syn Michała i Anny z Jakubowskich.
Od 1907 r. uczył się w I gimnazjum w Nowym Sączu. Maturę uzyskał w kwietniu 1915 r.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP. Ranny podczas bitwy pod Łowczówkiem. Leczył się w szpitalu m.in. w Kętach. Po powrocie na front był żołnierzem1 part LP. We wrześniu 1916 r. awansował na ogn. W styczniu 1917 r. ukończył kurs kasowy oficerów, po czym został zastępcą oficera kasowego 1 part LP.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W styczniu 1918 r. skierowany do Szkoły Podchorążych Artylerii w Przemyślu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków, do maja był więziony w Huszt.
Uwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Przydzielony do grupy wyszkolenia artyleryjskiego na froncie włoskim, a we wrześniu do Szkoły Oficerów Rezerwy Artylerii w Ołomuńcu.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 2 krakowskim pap. W grudniu mianowany ppor. art., walczył z Ukraińcami. Od czerwca 1919 r. szef intendentury 3 DP Leg, a następnie 4 DP. W grudniu 1920 r. awansował na por. gosp. Przeniesiony wówczas do Dep. Gospodarczego MSWojsk.
W latach 1921-1923 studiował w Wyższej Szkole Intendentury. Zweryfikowany jako kpt. int. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na mjr. int. Po ukończeniu szkoły był zastępcą kierownika Kierownictwa Rejonowego Intendentury w Modlinie, a od marca 1925 r. jego kierownikiem. Od lipca 1930 r. kierownik Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendenckiego w Łodzi. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na ppłk. int. z wsw, w kwietniu tego roku został zastępcą szefa intendentury OK nr IV w Łodzi. W styczniu 1933 r. objął stanowisko jej szefa, które sprawował do czerwca 1938 r. Następnie był szefem wydz. żywnościowego Dep. Intendentury MSWojsk.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Następnie przedostał się na zachód i podjął dalszą służbę w WP. Był ostatnim szefem służby pieniężnej Jednostek Wojska w Wlk. Brytanii. Awansował na płk. int. z wsw.
Po demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Pracował społecznie jako prezes Koła Intendentów.
Zmarł 1 sierpnia 1971 r. w Londynie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Chiswick.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Bronisławą Lewicką, miał z nią córkę Danutę (ur. 1922).
W. Chocianowicz: W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (Londyn 1969); J. Giza, Legioniści z nowosądeckich gimnazjów czasu Wielkiej Wojny 1914-1918, Kraków-Nowy Sącz 2018; K. Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu (Kraków 1995); Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku (Oświęcim 1915); Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932, 1939; Monitor Polski nr 218/1931.