Urodził się 4 maja 1897 r. w Dolsku pow. Śrem.
Podczas I wojny światowej w 1916 r. powołany do armii niemieckiej. Przydzielony do baonu zapasowego 46 pp. Następnie walczył na froncie rosyjskim i francuskim. Uzyskał stopień kpr.
Uczestnik powstania wielkopolskiego (27 grudnia 1918 – 16 lutego 1919). Służył w komp. dolskiej. Następnie walczył z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 w rezerwie.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w rodzinnej miejscowości. W 1923 r. zdał egzamin na mistrza stolarskiego w Poznaniu, po czym otworzył warsztat stolarski na rynku w rodzinnej miejscowości.
Działacz społeczny; był członkiem rady nadzorczej Banku Spółdzielczego w Dolsku, prezesem tamtejszego chóru „Lutnia” i naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej. Sekretarz Towarzystwa Polskich Przemysłowców w Dolsku, członek tamtejszego Bractwa Kurkowego.
Należał do Związku Powstańców i Wojaków.
Podczas II wojny światowej pracował jako stolarz, potem zatrudnił się w firmie budowlanej oraz w magistracie.
Po wojnie otworzył własny zakład stolarski.
Członek ZBoWiD. Za udział w powstaniu wielkopolskim mianowany ppor.
Zmarł 9 sierpnia 1981 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Dolsku.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty z Kazimierą Anyżewską, miał z nią synów Ryszarda (1926–1998), stolarza, Romualda (ur. 1927), stolarza, i Jerzego (1934–2004), księgowego.
„Monitor Polski” 1938, nr 177.