Urodził się 28 marca 1888 r. w Parzymiechach koło Częstochowy. Syn Mateusza i Bronisławy z Chinkowskich (Hinkowskich?). Brat Leona (zob.).
Podczas I wojny światowej służył w Polskiej Organizacji Wojskowej. Pracował jako kierownik gorzelni w Sulmierzycach.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 przeniesiony do rezerwy. Ukończył seminarium duchowne, w roku 1924 r. został wyświęcony na kapłana. Był wikariuszem parafii pw. Przenajświętszej Trójcy w Przystajni (1925), W latach 1930–1936 proboszczem parafii pw. św. Rozalii z Palermo w Radziechowicach, od roku 1936 proboszczem parafii pw. św. Marcina w Wiewcu.
Po klęsce kampanii wrześniowej 1939 r. został aresztowany 6 października 1941 r. przez Niemców. Uwięziony w obozie przejściowym w Konstantynowie, 30 października przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Całkowicie wycieńczony, został wywieziony w tzw. transporcie inwalidów do obozu w Hartheim, gdzie 18 maja 1942 r. został zamordowany.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
«Biała Księga». Martyrologium duchowieństwa – Polska, www.swzygmunt.knc.pl (dostęp 19 XI 2017); „Monitor Polski” 1933, nr 131, 1937, nr 64; T.A. Nowak, Wspomnienia Lucjana Kwaśniewskiego z działalności w POW i wojny 1920 r., „Zeszyty Radomszczańskie” 2015, t. X.