Urodził się 17 maja 1902 r. w Bronisławowie na Wołyniu. Syn Jana, ziemianina i Józefy z Pawłowskich. Brat Bronisława (zob.) i Józefa (zob.).
Podczas I wojny światowej działał w harcerstwie oraz był oficerem Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Litwinowicz”. Służył w Kijowie.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Mianowany 1 maja 1922 r. ppor. piech. i awansowany 1 maja 1924 r. na por. piech., służył 79 pp (1923, 1924). Co najmniej od 1928 do 1935 r. w Dowództwie KOP. 1 stycznia 1935 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. był dowódcą 7 komp. 76 pp.
Podczas II wojny światowej wiosną 1940 r. referent ds. kontrwywiadu i bezpieczeństwa Komendy Głównej ZWZ. Potem szef Ekspozytury Oddz. II ps. „Dorsz”. Podlegała ona Bazie Polskiej w Budapeszcie. We wrześniu 1941 r. został aresztowany przez Niemców.
Stracony przez Niemców w Krakowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.