Urodził się 6 stycznia 1879 r. w Warszawie. Syn Hipolita, księgarza, i Anny z Weinsteinów.
Studiował medycynę w Krakowie, Wiedniu, Monachium i Heidelbergu, uzykując dyplom lekarski. W 1906 r. nostryfikował go w Kazaniu.
Od 1907 r. pracował w Hydropatii Kaliskiej, od 1908 r. był jej kierownikiem.
Członek Kaliskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1912 r. był współorganizatorem Zjazdu Lekarzy ZiemiKaliskiej.
Podczas I wojny światowej pracował jako lekarz w rosyjskich szpitalach polowych. W grudniu 1917 r. został komisarzem Związku Wojskowych Polaków w Brygadzie Rezerwowej w I Korpusie Polskim w Rosji. Po demobilizacji korpusu latem 1918 r. powrócił do Kalisza.
Od 10 listopada 1918 r. członek Sztabu Wojskowego Ziemi Kaliskiej. Organizator służby zdrowia 29 pp i cywilnej. W 1920 r. w stopniu płk. lek. w WP. Potem w rezerwie.
W 1921 r. sprawował funkcję przewodniczącego zarządu Towarzystwa Przeciwgruźliczego.
Zmarł 14 stycznia 1922 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 230.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Emilią Piotrowską, miał córkę Halinę (1910–1999) zamężną Prueffer i syna Andrzeja Ottona.
H. Bagiński, Wojsko Polskie na Wschodzie 1914–1920, Warszawa 1921; Z. Kledecki, Kaliskie Towarzystwo Lekarskie w międzywojniu (1918–1939), www.ktl.gulip.pl (dostęp 31 XII 2017); „Monitor Polski” 1934, nr 6.