Bojownikom niepodległości

Stanisław Orłowski

(1892–po 1939)

Urodził się 23 lutego 1892 r. w Pruszkowie. Syn Ignacego i Salomei z Silbersztejnów.

Ukończył studia medyczne, uzyskując dyplom lekarski (1918).

W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako mjr lek. z 1 czerwca 1919 r., był starszym lekarzem 13 pp (1923, 1924). W 1928 r. pełnił służbę w 3 Okręgowym Szefostwie Sanitarnym. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na ppłk. lek., służył w 4 Szpitalu Okręgowym (1932, 1934). Wiosną 1939 r. komendant 10 Szpitala Okręgowego.

Na tym stanowisku wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Ewakuowany ze szpitalem 10 września z Przemyśla do okolic Lwowa.

Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Źródła

R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 roku, Rzeszów 1989; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” 1932, nr 167; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.