Bojownikom niepodległości

Stanisław Ozjasz Biederman

(1897–po 1938)

Urodził się 6 lipca 1897 r. w Zawierciu. Syn Jakuba i Reginy z Flajszakierów.

Od 1910 r. uczył się w gimnazjum w Krakowie.

Od 1912 r. działacz skautowy.

W czasie I wojny światowej 6 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich ps. „Jan Prokop”. Służył w 2 szw. 2 puł LP, a od czerwca 1915 r. – w 3 szw. Przeszedł cały szlak bojowy pułku. Po jego likwidacji w następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) i likwidacji pułku (19 lutego) internowany w Synowódzku, skąd jako poddany rosyjski został zwolniony. Ukrywał się w Krakowie. Od 1 maja służył w POW. W październiku aresztowany przez Austriaków, został osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. Uwolniony po rozbrojeniu Austriaków (31 października).

Wstąpił do 2 pszwol. W jego składzie uczestniczył w walkach z lat 1919-1920, awansując w czerwcu 1919 r. do stopnia plut.

W 1921 r. zdemobilizowany, osiadł w osadzie Rokitnianka, a później Nowosiółki pod Klewaniem na Wołyniu. Zajmował się rolnictwem.

Członek Zw. Legionistów Polskich (Koło 2 puł LP), należał też do Zw. Strzeleckiego i Zw. Rezerwistów.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty, miał synów Jakuba i Antoniego (?).

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 24/1933.