Bojownikom niepodległości

Stanisław Piotr Branicz

(1889-po 1936)

Urodził się 27 czerwca 1889 r. we wsi Łęki pow. Brzesko.
Od 1909 r. należał do Oddziału Ćwiczebnego (tajnego skautingu) w Bochni.
Po 1918 r. w WP. Służył w 5 Dywizji Syberyjskiej. W stopniu por. dowodził plut. w baonie kadrowym. Dostał się do niewoli bolszewickiej, zapewne po kapitulacji dywizji (10 stycznia 1920). Zbiegł z niej i 29 września przedostał się przez linię frontu, dołączając do WP.
Zweryfikowany jako por. adm. (grupa adm. int.) z 1 czerwca 1919 r., służył w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy DOK nr IX (1923) i nr X (1924). Z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na kpt. adm. (grupa adm. int.). Co najmniej od 1928 r. służył w dowództwie KOP.
Zmarł po 1936 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 156/1931
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; D. Radziwiłłowicz, Żołnierze 5 Dywizji Strzelców Polskich w bolszewickiej niewoli i ich repatriacja, Przegląd Wschodnioeuropejski” t. VIII/2017; „Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.