Urodził się 8 kwietnia 1895 r. w Słupi pow. Kępno. Syn Walentego i Eleonory z Dziabaszewskich. Brat Czesława (zob.).
Ukończył gimnazjum w Poznaniu (1912 r.).
Następnie pracował w Tow. Czytelni Ludowych. Należał wówczas do skautingu w Poznaniu.
W 1914 r. powołany do armii niemieckiej, służył w niej do 1918 r.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Był organizatorem powstania w powiecie śremskim, po czym służył w straży konnej m. Poznania (później: 15 puł). W jego składzie walczył z Niemcami, a potem z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. W 1921 r. uczestniczył w III powstaniu śląskim.
Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na rtm. kaw. oraz 1 stycznia 1931 r. na mjr. kaw., był oficerem 15 puł. W 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Pracował zawodowo w przemyśle ciężkim na Śląsku (Wspólnota Interesów).
Mieszkał w Siemianowicach. Był prezesem okręgu śląskiego Zw. Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919, wiceprezesem grodzkim Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny, członkiem T. Z. O.O. w Katowicach.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, służył w sztabie Armii „Kraków”.
Po wojnie przebywał na emigracji. Awansował na ppłk. kaw.
Zmarł 29 marca 1962 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu North Sheen.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 18 VII 1931) z Zofią Racięcką.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.