Bojownikom niepodległości

Stanisław Tadeusz Baczyński

(1895–po 1939)

Urodził się 18 września 1895 r. we Lwowie. Syn Karola (zob.), brat Zdzisława Jana (zob.).

Uczęszczał do I Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie (ukończył ją w 1914 r.).

Od 1910 r. należał do skautingu, a od 1912 r. do stworzonej przez ojca Drużyny im. T. Kościuszki. W drużynie odbył kurs podoficerski.

Po wybuchu wojny 16 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionu Wschodniego, z którym 29 sierpnia wyruszył ze Lwowa. Po jego rozwiązaniu służył w 14 komp. 3 pp LP i został ranny pod Tłumaczykiem. Wyleczywszy się z ran, jako plut. przeszedł do tworzonego 4 pp LP (12 kompania). Od 7 sierpnia 1915 r. był instruktorem w obozie szkoleniowym LP w Jastkowie. Później powrócił do pułku.1 lipca 1916 r. mianowany chor. piech. W czasie bitwy pod Kościuchnówką został ponownie ranny pod Optową (6 lipca). Następnie ponownie w 12 komp. 3 pp LP (z tym, iż od kwietnia do czerwca był II oficerem zaciągowym w Powiatowym Urzędzie Zaciągu w Tomaszowie).

W jej szeregach uczestniczył w przebiciu się przez front pod Rarańczą, po czym był oficerem II Korpusu Polskiego. Podczas bitwy pod Kaniowem (11 maja 1918) dostał się do niewoli niemieckiej. Do 10 listopada więziony w Brześciu nad Bugiem.

Uwolniony, 15 listopada wstąpił do WP. Awansowany na ppor. piech. (z dniem 1 marca 1918), służył jako referent prasowy w DOGen Łódź. Potem w 3 pp leg i w jego baonie zapasowym. Przejściowo oficer w Dep. II MSWojsk. Z dniem 1 grudnia 1919 r. awansował na por. piech.

Po zakończeniu wojny został zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919. W 1922 r. był oficerem 3 pp leg, następnie oficerem sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 2 DP Leg (15 lipca 1922-14 października 1925), 4 pp leg. Dowodził I baonem 7 pp leg (od maja 1927), 1 stycznia 1929 r. awansował na mjr. piech. Od kwietnia 1932 r. służył w DOK nr II w Lublinie. Wiosną 1939 r. kierował samodzielnym referatem personalnym.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym oraz srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. I, Warszawa 2005; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lwów i Małopolska Wschodnie w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.