Bojownikom niepodległości

Stanisław Tadeusz Bronikowski

(1898–po 1939)

Urodził się 21 maja 1898 r. w Stanisławowie. Syn Stanisława i Anny.
Absolwent gimnazjum w Wiedniu.
W czasie I wojny światowej od 21 stycznia 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w oddziale intendentury NKN, a następnie w 6 pp LP i 1 part LP.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.
Zwolniony 1 kwietnia, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. Tam do 1 września uczestniczył w walkach.
Od 1 listopada 1918 r. w WP. Od 15 maja do 30 czerwca 1921 r. brał udział w III powstaniu śląskim. Od 1 grudnia 1921 r. w 1 pap leg. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r.,do 25 lutego 1927 r. służył w tym pułku. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na kpt. art., w okresie od 1 listopada 1927 do 1 listopada 1928 r. przebywał na kursie dowódców baterii w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Po jego ukończeniu do 1932 r. był oficerem 2 baterii szkolnej Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. 1 stycznia 1935 r. awansował na mjr. art. Wiosną 1939 r. dowodził II dyonem 28 pal.
W czasie II wojny światowej w PSZ na zachodzie. Awansował do stopnia płk art. Po zakończeniu wojny wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. 6 września 1946 r. pozbawiony obywatelstwa polskiego przez władze komunistyczne.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 132/1931
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; J. Łukasiak, Szkoła Podchorążych Artylerii w Toruniu 1923-1939, Pruszków 2000; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.