Urodził się 8 maja 1894 r. w Warszawie. Syn Stanisława i Adeli z Mareniczów. Ukończył gimnazjum im. M. Reja w Warszawie, studiował na politechnice w Mediolanie (1912-1914), studia ukończył na Politechnice Warszawskiej (1925), uzyskując dyplom inżyniera architekta. W czasie I wojny światowej od 5 kwietnia 1917 r. służył w 2 puł LP. Początkowo w szw. uzupełniającym, a od 27 czerwca w 6 szw. Po kryzysie przysięgowym pozostał w pułku aż do jego likwidacji w lutym 1918 r. Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 2 pszwol. W 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919, z dniem 19 marca 1939 r. awansował na rtm. rez. kaw. Pracował jako architekt. Projektował budynki mieszkalne w Warszawie oraz wnętrza statków MS „Batory” i MS „Piłsudski”. W latach 1931-1932 prezes Stow. Architektów Polskich. Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP. W 1939 r. zmobilizowany do WP, służył w dyonie marszowym 2 pszwol. Uczestniczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony w 1945 r., zamieszkał w kraju. Od 1949 r. prof. Politechniki Warszawskiej. Współprojektant odbudowy Nowego Miasta w Warszawie. Zmarł 21 stycznia 1967 r. Pochowany na cmentarzu w Laskach. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Medalem Niepodległości. Żonaty (od 2 II 1925) z Barbarą z Sokołowskich (zob.).
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 29/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.