Bojownikom niepodległości

Stanisław Urbański

1887–1918

Stanisław UrbańskiUrodził się w 1887 r. w Borzęcinie pow. Brzesko. Syn Jakuba, rolnika, i Anny.

Ukończył gimnazjum w Tarnowie, po czym od 1909 r. studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W czasie I wojny światowej od 12 września 1914 r. w Legionach Polskich. Do 8 lutego 1915 r. był żołnierzem 12 komp. 3 pp LP. Następnie od 1 maja w intendenturze I dyonu artylerii. W okresie od 21 maja do 22 lipca 1915 r. był uczniem szkoły podchorążych LP w Kamieńsku. Ukończył ją z wynikiem dobrym i uzyskał przydział do baonu uzupełniającego nr 2. Następnie przeniesiony do utworzonego 28 lipca tego roku 6 pp LP, w składzie 9 i 11 komp. uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Mianowany 15 grudnia 1915 r. chor. piech., 1 lipca 1916 r. awansował na ppor. piech. W okresie od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 r. kierował Powiatowym Urzędem Zaciągu w Koninie. Następnie powrócił do 6 pp LP i służył w nim do września 1917 r. (11 komp.).

Dalsze jego losy w tym okresie są nieznane.

Zmarł 3 lipca 1918 r. w Krakowie.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914-1918, Kraków 2006; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 5, Warszawa 2007; Księga pamiątkowa 1830-29.XI.1930, Ostrów Mazowiecka 1930; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 132/1931; Za kratami więzień i drutami obozów t. I, Warszawa 1927.