Urodził się 1 stycznia 1889 r. w Niżnym Nowgorodzie w Rosji. Syn Józefa, działacza socjalistycznego, i Katarzyny z Gołowaczów. Brat Władysława (zob.).
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 1 part LP. Ranny pod Bałamutówką w maju 1915 r. W sierpniu przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku.
Od 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 14 pap (1923, 1924). Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. art., sprawował funkcję dowódcy III dyonu. W 1928 r. kwatermistrz 7 dak, w 1932 r. służył w Komendzie m. Poznania. Później przeniesiony w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablice w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.