Urodził się 30 marca 1902 r. w Podkamieniu, Tarnopolskie. Syn Ignacego i Pelagii z Wojtowiczów.
Uczył się w gimnazjum na Zasaniu w Przemyślu.
Członek I Przemyskiej Drużyny Skautowej im. gen. D. Chłapowskiego. Od 1917 r. należał do POW w Przemyślu. Uczestniczył w akcji rozbrajania Austriaków w tym mieście.
Brał udział w walkach z Ukraińcami o Przemyśl w listopadzie 1918 r., był ranny. W lutym 1919 r. zwolniony z WP celem kontynuowania nauki.
W 1920 r. uzyskał maturę w Państwowym Gimnazjum na Zasaniu w Przemyślu, po czym zgłosił się do pracy plebiscytowej na Spiszu i Orawie.
W lipcu 1920 r. zgłosił się ochotniczo do WP. Przydzielony do 37 pp, uczestniczył w walkach z bolszewikami. Po zakończeniu działań przeniesiony do rezerwy.
Studiował na Politechnice Lwowskiej i w 1924 r. uzyskał dyplom inżyniera.
W 1925 r. ukończył sześciomiesięczny kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii w Toruniu i z dniem 1 stycznia 1931 r. otrzymał stopień ppor. rez. art. 1 stycznia 1936 r. awansował na por. rez. art.
Mieszkał w Przemyślu, gdzie od 1935 r. sprawował funkcję kierownika działu w Urzędzie Skarbowym.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 032/2 z 14 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 2/1993.