Urodził się 1 listopada 1889 r. w Szarogrodzie. Syn Władysława i Anicety ze Strzemińskich.
Po ukończeniu gimnazjum przez kilka semestrów studiował prawo.
Od 1910 r. należał do „Sokoła”, a od 1912 r. do jego Drużyn Polowych. Był także członkiem Drużyn Bartoszowych.
Po wybuchu wojny wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego. Służył w 1 komp. V baonu. Ciężko ranny w nogę pod Laskami (październik 1914), po jej amputacji leczył się w szpitalu i sanatorium w Wiedniu (do września 1915). Później służył w 6 pp LP (oddział techniczny) i 1 pp LP, a w końcu w Komendzie Legionów. Ukończył szkołę ekonomiczno-administracyjną przy Komendzie Legionów (lipiec 1916) i został oficerem rachunkowym w stacji zbornej LP w Przemyślu. 1 kwietnia 1917 r. mianowany chor. rach., był przydzielony do komendy placu w Przemyślu. Podczas kryzysu przysięgowego przydzielony z 1 pp LP do Głównego Urzędu Zaciągu w Kielcach.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą został internowany przez Austriaków w Huszt i Marmaros-Sziget.
Od grudnia 1918 r. w WP. Awansowany kolejno na ppor. (17 grudnia 1918), por. i kpt. int., był przydzielony do sekcji poborów MSWojsk (1918), sprawował funkcję oficera ewidencyjnego na m. Warszawę w PKU Warszawa (styczeń 1919), a z dniem 1 sierpnia a następnie w latach 1919–1920 piastował funkcję kwatermistrza Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Uczestniczył w II (1920) i III (1921) powstaniu śląskim.
Zweryfikowany jako kpt. int. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. był kierownikiem Kierownictwa Rejonowego Intendentury w Gnieźnie, po czym służył w 7 Okręgowym Szefostwie Intendentury (1925). Awansowany z dniem 1 lipca 1923 r. na mjr. int., studiował w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. W 1925 r. kierował Rejonowym Kierownictwem Intendentury w Poznaniu, a następnie pracował w komisji Nadzoru Technicznego Intendentury w Poznaniu, zostając ostatecznie jej kierownikiem (1932). Od 1 stycznia 1933 r. zajmował stanowisko kierownika grupy odbiorczej w Kierownictwie Centrum Zaopatrzenia Intendentury. 30 listopada 1935 r. przeszedł w stan spoczynku.
Mieszkał w Poznaniu. Był m.in. prezesem Wojskowego Klubu Wioślarskiego w Poznaniu i przewodniczącym Poznańskiego Komitetu Towarzystwa Wioślarskiego.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł na Węgry i został internowany. Od 15 listopada 1941 do 1944 (?) r. przebywał w obozie w Eger.
Zmarł przed 1966 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał córkę Jadwigę zamężną Szumigajową (zm. 26 IV 2004), lekarkę.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Drużyny Bartoszowe 1908–1914, Warszawa 1939; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.