Bojownikom niepodległości

Stanisława Adamowiczowa

(1888–1965)

Stanisława AdamowiczowaUrodziła się 21 maja 1888 r. w majątku Uśpieństwo w Inflantach.

Studiowała medycynę i przyrodę w Petersburgu. Ukończyła Wyższe Kursy Nauk Przyrodniczych i Statystyki Sanitarnej. Należała wówczas do Stow. Studentek Polek w Petersburgu.

Od 1919 r. pracowała Państwowym Centralnym Zakładzie Epidemiologicznym w Warszawie (potem: Państwowy Zakład Higieny). W instytucie tym była zatrudniona (z przerwami) aż do 1964 r. Od 1920 r. była redaktorką kwartalnika „Przegląd Epidemiologiczny”. Inicjatorka uporządkowania danych o zachorowaniach na choroby zakaźne w największych miastach Polski, zapoczątkowała opracowania statystyczne z tego zakresu.

Członkini Światowej Federacji Kobiet z Wyższym Wykształceniem (od 1932 r. wiceprzewodnicząca) oraz przewodnicząca tej organizacji w latach 1939–1945.

W 1945 r. należała do organizatorów Państwowego Zakładu Higieny w Łodzi. Potem kierowała Oddziałem Demograficznym Państwowej Szkoły Higieny w Warszawie. Po jej likwidacji (1952) była zatrudniona w Zakładzie Higieny Szkolnej. W 1958 r. uzyskała doktorat, a w 1963 r. została samodzielnym pracownikiem naukowym. Autorka prac specjalistycznych.

Zmarła w 1965 r.

Odznaczona Medalem Niepodległości.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; M. Gromulska, Uczone asystentki, genialne laborantki, ciche wolontariuszki – pierwsze kobiety zatrudnione w Państwowym Zakładzie Higieny, „Roczniki Państwowego Zakładu Higieny” t. 49/1998 nr 4; „Monitor Polski” 1931, nr 87.