Urodził się 26 grudnia 1897 r. we Lwowie. Syn Onufrego i Klementyny z Bruniarskich.
Z zawodu kuśnierz.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 26 grudnia 1914 r. w I Brygadzie, a od końca lipca 1915 r. służył w 12 komp. 6 pp LP. Ciężko ranny 23 sierpnia 1916 r. podczas walk pozycyjnych pod Sitowiczami. Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (25/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt. Potem uwolniony.
Wcielony do armii austro-węgierskiej, jako inwalida został z niej zwolniony.
W stopniu sierż. od 4 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku III (sektor Bema). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do IV baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Później służył w więzieniu wojskowym we Lwowie. W połowie lipca 1920 r. przydzielony do II baonu 240 pp Armii Ochotniczej. Dowodził III plut. 5 komp. Jak zauważył jego podwładny Jerzy Pogonowski Czystą, jak łza, i pełną najgłębszego patriotyzmu była dusza Stefana Bezkorowajnego – świecił też pod każdym względem przykładem swoimi dzielnym podkomendnym.
Brał udział w walkach z bolszewikami pod Lwowem.
Poległ 16 sierpnia 1920 r. w m. Rudna. Pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa pole XIII.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych i awansowany na ppor. piech.
Był żonaty z Pauliną N.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, t. 1: Tradycja, Warszawa 1939; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 132/1931; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; J. Pogonowski, Bój o Lwów, Gdańsk 1921; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; J. Wereszyca [D. Łomaczewska], Przewodnik po Cmentarzu Obrońców Lwowa, Warszawa 1989.