Urodził się 14 sierpnia 1885 r. w majątku Lubitów pow. Kowel. Syn Felicjana i Amelii z Ciechanowskich, brat Witolda (zob.).
Ukończył gimnazjum w Żytomierzu, następnie studiował na Wydz. Fizyko-Matematycznym Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie.
Jako uczeń był organizatorem koła samokształceniowego w progimnazjum łuckim, biblioteki i bratniej pomocy. W Żytomierzu pracował w „Korporacji” uczniowskiej. Jako student był działaczem PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Zorganizował na terenie Ukrainy, Białorusi i Litwy 13 tajnych polskich „Korporacji” samokształceniowych.
Od 1907 r. prowadził kółka wojskowe, które przekształciły się w ZWC. W 1907 r. aresztowany, przerwał studia. Od 1908 r. ponownie studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Kijowskiej. W latach 1910-1911 był prezesem rady koalicyjnej wszystkich wyższych uczelni Kijowa. Współtwórca „Filarecji” w tym mieście. W 1914 r. ponownie aresztowany i skazany na 3 lata zesłania.
W 1915 r. zorganizował w Witebsku Polski Komitet Pomocy Ofiarom Wojny, tworzył też tajne korporacje samokształceniowe dla kolejarzy Polaków.
W 1916 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, w stopniu szer. służył w 253 pstrz rez.
Po wybuchu rewolucji lutowej w 1917 r. został wiceprezesem Rady Oficerskiej i Żołnierskiej oraz członkiem powiatowego komitetu wykonawczego w Gorochowcu.
Prezes i organizator tamtejszego Zw. Wojskowych Polaków. W czerwcu 1917 r. na zjeździe w Petersburgu wybrano go do Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego, po rozwiązaniu którego objął kierownictwo wydz. wojskowo-politycznego na Ukrainie. Był zastępcą przedstawiciela Rady Regencyjnej i WP przy ukraińskim Sztabie Generalnym.
Służył w POW. Wiosną 1918 r. kierował wydz. łączności KN3. Potem kierownik wydz. I, II i III POW w Kijowie. Po wyjeździe Leopolda Lisa-Kuli od 3 listopada 1918 r. stał na czele Komendy Naczelnej 3 POW ps. „Litwiński”. Funkcję tę sprawował do maja 1919 r., po czym powrócił do kraju.
Po powrocie do kraju przydzielono go do jako zastępcę komisarza generalnego do Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.
W 1920 r. jako ppor. piech. służył w 5 pp leg. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Był m.in. prezesem wojewódzkiego Zw. Kółek Rolniczych, wiceprezesem połączonych organizacji rolniczych na Wołyniu, prezesem rady okręgowej Kasy Stefczyka. Członek sejmiku powiatowego, prezes zarządu wojewódzkiego Zw. Legionistów i Zw. Peowiaków, członek wojewódzkiej Rady Naprawy Ustroju Rolnego, prezes wojewódzkiej Rady Osadniczej na Wołyniu, prezes komisji rewizyjnej Centralnego Zw. Osadników Wojskowych, prezes sądu rozjemczego Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny na Wołyniu, prezes komitetu porozumiewawczego wszystkich polskich organizacji społecznych i gospodarczych na Wołyniu.
W okresie od 1 maja 1931 do 31 stycznia 1933 r. był komisarzem rządowym w Zw.Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych w Poznaniu, po czym dyrektorem we Lwowie, zaś od 1 stycznia do 15 listopada 1934 r. dyrektorem tej instytucji. Od 16 listopada do 31 grudnia 1934 r. pracował jako komisarz Izby Ubezpieczeń Społecznych. Następnie sprawował funkcję wicewojewody kieleckiego.
Zmarł w 1939 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami, orderem Polonia Restituta 4 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
H. Bagiński, Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920, Warszawa 1921; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW – Wschód 1914-1921, Olsztyn 2012; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.