Stefan Biskupski

Urodził się 2 września 1881 r. w Warszawie. Syn Wincentego, adwokata, i Izabelli z Bratkowskich. Brat Stanisława (zob.).

Uczył się w III gimnazjum męskim w Warszawie, a potem w gimnazjum filologicznym w Libawie, z którego za działalność niepodległościowo-oświatową w 1901 r. został wydalony.

W okresie od 1 października 1901 do października 1902 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii rosyjskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Służył w 38 pdrag. Uzyskał stopień chor. rez. kaw.

Podjął wówczas studia w szkole rolniczej w Taborze w Czechach, skąd po roku przeniósł się na studium rolnicze przy uniwersytecie w Lipsku, które ukończył w 1905 r.

Po odbyciu praktyk zawodowych od 1907 r. administrował majątkiem ojca w Zawadach pow. Włocławek. Brał udział w pracach oświatowych i społecznych m.in. jako prezes kółek rolniczych. W 1912 (?) r. przeniósł się do majątku Miecze w pow. Szczuczyn.

W czasie I wojny światowej w lipcu 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej. W 1917 r. awansował do stopnia por. kaw. Zajmował stanowisko pomocnika naczelnika Wydz. Przewozu Wojsk Zarządu Naczelnika Wojennych Połączeń Frontu Zachodniego w Mińsku Litewskim. Na przełomie 1917 i 1918 r. prowadził działalność wywiadowczą na rzecz I Korpusu Polskiego. W lutym 1918 r. brał udział w zdobyciu Mińska z rąk bolszewików. Po jego zajęciu przez Niemców przydzielony jako oficer łącznikowy do przedstawicielstwa Polskiej Siły Zbrojnej. Po demobilizacji korpusu w lipcu powrócił do majątku Miecze.

Po powrocie zorganizował tajną organizację na terenie gm. Bełda. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r. Wzięty jako zakładnik przez odchodzących ku granicy Niemców  został odbity przez oddział POW. Do ustanowienia władz rządowych sprawował funkcję naczelnika Straży Obywatelskiej w powiecie.

W sierpniu 1920 r. wstąpił do WP. Służył w szw. zapasowym 10 puł.  Po zakończeniu walk z bolszewikami w końcu stycznia 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.

Powrócił do majątku Miecze i tam pracował w gospodarstwie.

Był prezesem Okręgowego Tow. Rolniczego Zw. Ziemian, założycielem Powiatowego Zw. Obrony Kresów Zachodnich, współzałożycielem i członkiem zarządu Powiatowej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej, członkiem Syndykatu Rolniczego w Szczuczynie, członkiem komisji rolnej Wydz. Powiatowego w Grajewie. Założyciel i prezes OSP na terenie swojego majątku i kilku sąsiednich wsi. Po rozparcelowaniu d drugiej połowie lat 20. majątku Miecze zamieszkał w Warszawie. Pracował jako inspektor organizacji gospodarstw w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych, a później jako radca w Najwyższej Izbie Kontroli.

Zmarł 1 czerwca 1958 r. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 79.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Heleną Boryssowicz, miał z nią córkę Janinę (2 IX 1911-15 I 2008) zamężną Padlewską oraz synów Jerzego (1915-1916) i Sławomira (1920-1944).