Bojownikom niepodległości

Stefan Błażej Olszewski

(1897–1941)

Urodził się 2 lutego 1897 r. w Ciechanowie. Syn Romualda, właściciela gospodarstwa ogrodniczego, i Florentyny z Kołakowskich.

Uczył się w gimnazjum w Mławie, maturę uzyskał w 1915 r. w Gimnazjum Władysława IV w Warszawie. Uczył się też na Wyższych Kursach Leśnych (1915).

Należał do skautingu i ZHP w Ciechanowskiem.

Podczas I wojny światowej od 1915 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Przemsza”. Kształcił się w szkole podchorążych organizacji (1916–1917). Od sierpnia 1918 r. komendant obwodu ciechanowskiego. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie 1918 r. wstąpił do WP.

Służył w 33 pp, a od grudnia 1920 r. był komendantem (lub referentem oświatowym) w Wojskowym Więzieniu Śledczym w Warszawie. Od 15 lutego 1921 r. referent oświatowy garnizonu Jabłonna–Legionowo.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., jako oficer 33 pp był odkomenderowany na studia na Uniwersytet Warszawski. W 1923 r. ukończył Wydz. Prawa. W latach 1923–1924 oficer sądowy przy Wojskowym Sądzie Rejonowym w Łomży. Następnie przeniesiony do rezerwy.

Początkowo pracował w sądzie w Suwałkach, następnie był prokuratorem Sądu Okręgowego w Toruniu, a od 1929 r. adwokatem w Ciechanowie. Delegat Rady Okręgowej Adwokackiej w Warszawie na Ciechanów.

Radny m. Ciechanów, członek Wydz. Powiatowego i Wydz. Wojewódzkiego.

Założyciel i przewodniczący koła Związku Peowiaków i koła BBWR w Ciechanowie, współorganizator Banku Mieszczańskiego.

W 1935 r. wybrany na posła w okręgu wyborczym nr 9 (Mława), mandat poselski sprawował do 1938 r.

Po kampanii wrześniowej 1939 r. w październiku aresztowany przez Niemców, po dwóch tygodniach został zwolniony. Zagrożony ponownym aresztowaniem wyjechał do Sandomierza, gdzie prowadził kancelarię adwokacką.

Zmarł 3 listopada 1941 r. w Sandomierzu i tam został pochowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl. i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 1926) z Kazimierą Dramińską, miał z nią córki Elżbietę, lekarza, i Danutę zamężną Markowską, geologa i pedagoga.

Źródła

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; „Monitor Polski” 1933, nr 63; „Peowiak” nr 2/1931; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny t. IV, Warszawa 2009; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.